Kilala siya sa kanyang walang bahid dungis na PETRARCHAN VERSES at ang kanyang pampublikong imahe ng di-mapag-alinlanganang kalinisan at banal na Gawain.
Ang kanyang mga gawa ay dumaan sa maraming edisyon noong ika-anim na siglo (16th century) at ito'y tumagal hanggang noong mga 1560, at ang kasunod na editorial ay napabayaan na mabigyan ng katarungan ang kanyang estado (status) sa harap ng mga pampanitikang paggawa ng mga kababaihang sekular noong panahon ng Renaissance.
