Ang mga plebo[1], plebyano, o plebeyano ay ang mga karaniwang tao sa lipunan ng Sinaunang Roma. Sa hanay ng kaantasang panlipunan ng matandang Roma, nasa ibaba sila ng mga patrisyano,
subalit mas nakaaangat kaysa mga taong pinalaya at higit na nakaaangat
kaysa mga alipin. Sila ang mga taong ipinanganak na malaya ngunit may
kaunting kapangyarihan sa Sinaunang Roma.[2]
Noong mga 500 BK sa Republika ng Roma, hindi sila nakapaglilingkod
bilang mga politiko sa mga tanggapan ng pamahalaang Romano. Hindi sila
maaaring maging pari, at hindi rin makapag-aasawa ng mga taong patrisyano. Subalit nakapaglilingkod sila bilang mga sundalo sa hukbong katihan.[2]
