Kahirapan:
Hamon sa Bawat Pilipino
ni Manny
Villar
Hindi nakapagtataka na ang bawat
administrasyon ay nagsisikap na pagandahin ang larawan ng bansa sa kabila ng
matitinding suliranin, pero kung minsan ay tila nakakainsulto dahil sa
kalabisan.
Isang halimbawa ang mga ginawang
pagbabago sa paraan ng pagtaya sa lawak ng kahirapan.
Isa sa mga binago ay ang
pinakamababang komposisyon ng pagkain ng mga nasa Metro Manila upang ang isang
pamilya ay hindi mabilang na dukha.
Sa dating panukat, ang food
threshold sa almusal ay tortang kamatis, sinangag, kape para sa matatanda at
gatas para sa bata.
Sa bagong panukat, ang dapat ihain
sa almusal ay pritong itlog, kape na may gatas at kanin. Wala na ang gatas para
sa mga bata. Marami ring nawala sa bagong panukat para sa tanghalian, meryenda
at hapunan.
Dahil sa mga pagbabagong ito, bumaba
ang katumbas na sustansiya mula sa kinakain ng mga Pilipino para hindi mabilang
na dukha.
Ibinaba rin ang poverty income
threshold o ang halagang dapat kitain ng isang pamilyang may limang miyembro
para hindi mabilang na mahirap, mula sa dating P7,953.00 hanggang P7,017.00.
Dahil sa mga pagbabagong ito, ang
bilang ng mahihirap na pamilya ay bumaba mula 4.9 milyon hanggang 3.9 milyon,
at ang bilang ng mamamayang dukha ay bumaba ng isang milyon – mula sa 24.1
milyon hanggang 23.1 milyon.
Sa aking pananaw, hindi malulutas ng
anumang pagbabago sa panukat ang kahirapan. Kahit ang 23.1 milyong lugmok sa
kahirapan ay napakalaking bilang pa rin.
Tinatalakay ko ang paksang ito hindi
para tuligsain ang pamahalaan kundi para ipakita na ang kahirapan ay isang
hamon na dapat harapin ng lahat ng mga Pilipino.
Ang unang hakbang para malutas ang
kahirapan ay ang pagtanggap na ito ay suliranin ng bansa. Sa isang maysakit,
walang magagawa ang sinumang manggagamot hangga’t hindi tinatanggap ng isang
pasyente na siya ay maysakit.
Sa halip na pagandahin ang larawan
ng kahirapan sa pamamagitan ng pagmamanipula sa mga panukat ay dapat pagtuunan
ng pansin ng pamahalaan ang mga proyektong makakalikha ng hanapbuhay, na
magtataas ng antas sa pamumuhay ng bawat pamilyang Pilipino at sa bandang huli
ay tunay na magpapababa sa bilang ng mahihirap.
