Ang Tugmang Bayan ay isang prosa na tila nakikipag-usap
ang mga tao upang maipamahagi o di kaya'y maitukoy
ang
karanasan.
HALIMBAWA NG MGA TUGMANG BAYAN
1.
Ako si Don PepeTubo sa
ManggahanHindi natatakotSa baril-barilan;Kaya lamang natakotSa talim ng
gulok Pagsubo ng kaninTuluy-tuloy lagok.
2.
Ako'y naglalakad papuntang
Kalumpit, Ako'y nakarinig ng huni ng pipit, Ang wika sa akin, ako raw
ay umawit, Ang aawitin ko'y buhay na matahimik.
3.
Ako'y naglalakad sa dakong
Malabon, Ako'y nakakita isang balong hipon, Ang ginawa ko po ay aking
nilusong,Kaya't lahat-lahat ng hipon, nagsitalon.
4.
Ako'y naglalakad sa dakong
Arayat,Nakapulot ako ng tablang malapad,Ito'y ginawa kong 'sang kabayong
payat, Agad kong sinakyan, ito'y kumaripas.
5.
Ako'y naglalakad sa dakong Bulacan,Nahuli kong hayop, niknik ang pangalan, Aking
iniuwi at aking kinatay, Ang nakuhang langis, siyam na tapayan.
6.
Ako'y naglalakad sa dako ng
Tondo, Ako'y nakasalubong 'sang tropang sundalo,Inurung-urungan ko bago ko
pinuwego,Pung! Pung!... walang natira kundi isang kabo.
